Na deze dag van zware arbeid kom ik toch echt met spierpijn thuis. De week zit er weer op en het weekend is welkom. Ga om hopelijk de pijn te verlichten toch maar even goed en lang warm douchen, misschien helpen die stralen ertegen? Spoel daarmee tevens de zweetgeur van me af. Nadat ik nadien wat makkelijks heb aangetrokken, even wat ruim zittende kleding, mijn behaaglijke warme jogging pakkie. Ga ik daarna eens wat warm eten maken, je moet ook wat doen aan de inwendige mens na een dag van pittige arbeid.
Tijdens het koken gaat plots de deurbel, denk verwonderlijk bij mezelf wie kan dat dan zijn? Vlug het gas uitgedraaid, want je weet nooit hoelang je bij de voordeur staat, verbrand eten is niet wat ik wil! Eigenlijk had ik helemaal geen idee wie dat kan zijn heb ook geen bezoek verwacht. Maar de nieuwsgierigheid doet me besluiten om toch maar snel te gaan kijken. Doe de deur los en voor ik het weet heb ik twee armen om mijn nek en een pakkerd op mijn bakkes. Hé, lief OOMPIE van me, gilt mijn nichtje Loann recht in mijn gezicht. Ik kijk heel verwonderlijk, want zij was eigenlijk echt de laatste die ik had verwacht. Ik hoor me zelf kreunen van pijn, die ouwe spieren toch! Ze kijkt me aan en zegt gelijk wat is dit nou dan, zo zwaar ben ik toch ook niet geworden? NEE, NEE, meid dat is het niet, het licht ook echt niet aan jou. Maar heb me blijkbaar iets verdraait of te veel belast vandaag. Maar leuk je te zien, kom binnen, wat brengt je hier? Ben net met het eten bezig, wil je misschien ook mee eten? Dat sla ik niet af, scheelt me zelf weer in de keuken staan. Hoef dan niet meer voor mezelf te koken, kan dan ook wat langer bij je zijn, zeg ze gelijk. We gaan naar mijn klein keukentje, ga daar rustig verder met het warmen van, Ja, zeg nu maar ons maaltje.
We babbelen eigenlijk over niets speciaals. Tot ik zeg He, Loann, wat hoorde, woon je nu op jezelf of begreep ik dat laatst verkeerd van je mam? NEE, Klopt helemaal ik heb een kamertje hier vlak bij jou in deze buurt, sinds kort nog maar hoor, daarom kwam ik ook eigenlijk spontaan even langs! Lekker dichtbij zo. Plots zegt Loann: Voor een OUWE man woon je eigenlijk best leuk. Ik kijk haar aan en zeg gespeeld verwonderlijk OUWE, wil je nog mee-eten of? Pas jij maar op zeg ik gelijk terug. Lachend komt ze bij me staan en knuffelt me even. Zo bedoel ik het nou ook weer niet! Maar zoals u zich beweegt lijk het er best wel op, gevolgd door een warme lach. Ik kijk haar aan en zeg Ja, Ja, Loann wrijf het maar weer weg met je lachende bekkie. Nu kleurt ze echt een beetje. Ik lach terug, zeg kom meid kom we gaan aan tafel. Tijdens ons snelle warme prakkie kijk ik vol bewondering naar haar. God wat is die meid toch snel groot geworden de laatste tijd. Had haar eigenlijk een tijd ook maar weinig gezien, redenen waren er eigenlijk niet voor, dus zeg maar zoals zo vaak: druk, druk. Over en weer eens een belletje met haar ouders daar bleef het bij.